Beste Judith,

Wij weten je ziekte niet. Maar 15 maanden ziek ben je niet zomaar. Je re-intergratie klinkt niet reeel. Ik zou als ik jou was eens kijken naar hoe je het zou zien en hierover in overleg gaan met je leidinggevende. Geef aan waar je tegenaan loopt en wat voor jou optimaal zou zijn. Kom je er niet uit dan zou ik vragen om een gesprek met je bedrijfsarts. Succes!

Een koffietafel in de avond zou ook fijn zijn….

Beste Ingeborg,

Bedankt voor het delen van je verhaal! Je bent nog piepjong en dat maakt je verhaal heel verdrietig! Ik ben benieuwd naar je volgende blogs. IIH was voor mij onbekend als ziekte. Even google er op losgelaten dus. Voor een deel zijn je klachten herkenbaar. Ik ben benieuwd hoe je dit weet in te passen in je leven en kijk dus uit naar je volgende blog!

Hoi Dwarrel,

Jij ook bedankt voor je reactie terug en je openheid. Jammer dat het praktisch gezien lastig is om naar een koffietafel te komen. Ik hoop dat dit signaal dan ook zal worden opgepikt door de organisatoren van dit Forum. Of wellicht zijn er mensen die soortgelijke bijeenkomsten in het het noorden van het land kennen. Want ook daar bestaan mensen die soortgelijke problemen hebben.

Onze psyche is maar een lastig iets als het niet standaard is. En het krijgt dan ook nog de titel stoornis. Wat dat betreft is het veel handiger om gips te dragen, of met krukken te lopen. Niet dat gips en krukken nou fijn zijn, maar het is concreet en zichtbaar. Ook ziekten als het chronisch vermoeidheidssyndroom zijn van die ziekten waar vaak veel onduidelijkheid in is en een heel proces met zich meebrengen. En weinig financiële ruimte is gewoon ronduit shit. Want we weten allemaal dat geld niet gelukkig maakt..Maar een beetje meer maakt het leven toch echt makkelijker en leuker. En zeker als je niet lekker in je vel zit kan het je het ook belemmeren in het doen van leuke dingen. Het is hoe dan ook lastig om in een ziekteproces te zitten en dan ook nog de spanning te ervaren van dingen zoals reïntegreren/ keuringen en geld issues.

Ik begrijp ook dat het lastig is als de focus zo lange tijd gericht is geweest op je gedrag en persoonlijkheid op een negatieve manier. Ik hoop dan ook dat de komende tijd weer mag gaan over het positieve wat in het verlengde ligt van het negatieve. Zo ben ik bijvoorbeeld impulsief en gooi ik er wel eens wat uit waarvan ik denk, oeps…maar tegelijkertijd is dat ook gedrag wat men “spontaan” noemt. Opeens heeft diezelfde eigenschap een positieve klank. En wellicht is het weg zijn uit de omgeving waar je blijkbaar niet jezelf kon zijn op een duur veel relaxter waardoor de boog minder gespannen zal zijn. Maar je hulpverlener zal ongetwijfeld dit soort dingen ook zeggen.

Ook is het niet vanzelfsprekend veel vrienden en gelijkgestemden om je heen te hebben. Ook al doet Facebook en dergelijke zoveel anders lijken. En psychische klachten zijn voor veel mensen lastig te hanteren. 

Maar je ziet het, ik neem de tijd om te reageren en betrokken te zijn. En zo zullen er meer mensen zijn. Peter reageerde immers ook met goede bedoelingen. Ik hoop dan ook dat je op den duur weer leuke dingen gaat zien en wat aangename nieuwe herinneringen kunt creëeren. Zelf doe ik er mijn best voor om de dingen te die voor mij leuk zijn. Gratis film in de bibliotheek bijvoorbeeld om maar wat te noemen. Of iets anders dan anders te koken. Op dit Forum rondkijken Ik weet dat het nu lijkt alsof ik dit nu makkelijk roep, maar dat is niet zo. Het is wel iets wat op den duur weer makkelijker is geworden voor mij. En wat ik bij mensen om mij heen zie gebeuren. Dusss.. wat was ook alweer leuk?�� Sterkte!