Mijn mening zegt dat je inderdaad die privacy omtrent je medische toestand moet kunnen handhaven. Het staat je immers vrij om deze gegevens te delen met je werkgever of niet en die keus moet zo blijven. Echter het probleem is dat werkgever geen verstand van medische zaken heeft en arts geen idee heeft hoe de belasting op het werk is. Als ik mijn geval bekijk zou ik het ook niet meer doen. Zelfs de bedrijfsarts was niet te vertrouwen en maakte een FML die voor geen meter klopte. Ik vroeg daarop een second opinion via UWV aan maar moest intussen wel meewerken aan me reintegratie 2e spoor. Na 6 weken kreeg ik een deskundigoordeel en mijn werkgever werd een loonsanctie opgelegd wegens het niet nakomen van de reintegratie verplichting door onvoldoende te hebben gezocht naar mogelijkheden binnen eigen bedrijf. Uiteindelijk werd de loonsanctie gebruikt om mij het leven zuur te maken en werd kosten wat het kost gewoon ontslagen en ben dus nu 4 jaar thuis zonder werk. Nu was de relatie tussen mij en werkgever ook meer een gevecht op leven en dood dus ook verre van ideaal maar ondanks dat ik in me recht stond heb ik wel me werkgelegenheid verloren. En daarin was werkgever en bedrijfsarts ook niet bepaald eerlijk dus waarom zou een werknemer dan wel open kaart moeten spelen?? Ik zou het de volgende keer iig wel anders doen.
