Home Forums Verslag van de Koffietafels Workshop “blijven werken met een chronische aandoening” 14 september Eindhoven

Workshop “blijven werken met een chronische aandoening” 14 september Eindhoven

2 Started on: 1228 september 2017 om 10:13
Anoniem

Geschreven door Jeanette van der Zee (Patientenfederatie)

“Ondanks dat we met een kleine groep waren, kwamen we tijd tekort”

De Workshop “blijven werken met een chronische aandoening” op 14 september in Eindhoven was persoonlijk, prettig en verhelderend. Na een informele lunch, waarin al snel een open sfeer ontstond, werden veel ervaringen uitgewisseld. Over hoe werkgevers met hun zieke werknemer omgaan. Schrijnende verhalen, waaruit blijkt dat werken met een chronische aandoening verre van vanzelfsprekend is. Het blijkt moeilijk om steun te vinden binnen of buiten de organisatie waar iemand werkt. Terwijl dat, in de periode waarin werknemers zich zo kwetsbaar voelen, juist zo belangrijk is. Het lijkt er op dat wanneer de zieke werknemer zelf de regie kan nemen, er sneller betere oplossingen komen. Het grootste struikelblok in het vinden van de weg in het blijven werken is het moeizame traject met het UWV. Er is niemand die daarin begeleidt, terwijl het een ingewikkeld en onduidelijk proces is met heel veel vragen, onbekendheden en verregaande consequenties.

Alle deelnemers waren erg gemotiveerd om te blijven werken. Sommigen hielden dezelfde functie, maar pasten de omstandigheden aan (minder dagen en meer zelfredzaamheid van collega’s). Anderen bleven fulltime werken, maar in een functie die beter past bij de nieuwe situatie. Helaas was dat niet alle deelnemers gegund. Een van hen werd vanaf dag 1 tegengewerkt en het werken min of meer onmogelijk gemaakt. De workshop was waardevol vanwege de herkenning en het geven van tips. Aan het eind waren de deelnemers nog niet uitgepraat: ze gingen met elkaar op een andere plek nog even door.

Als je door ziekte minder uren moet gaan werken heb je recht op een aanvullende uitkering is mij (nu pas, na jaren) vertelt. Ik moest in 2009 door een hartinfarct minder gaan werken. Van 36 uur naar 24 uur maar niemand heeft me ooit op deze regeling gewezen! Binnen het bedrijf waren geen mogelijkheden om minder uren te draaien dus uiteindelijk heb ik een andere baan gezocht en ben ik er financieel flink op achteruit gegaan.

Jammer dat de werkgever zijn verantwoordelijkheid hierin niet neemt en mensen de juiste voorlichting geeft. Maar ja, je bent een risicofactor geworden voor je werkgever. En daarom vinden ze het prima als je zelf een oplossing zoekt. Als je maar weg bent, voor hen een zorg minder!

Herkenbaar, als werknemer lijkt het erop dat men een wegwerp product is geworden. Uitzonderingen daar gelaten. Daar helpen de verzachtende omstandigheden zoals ontslagrecht en verminderde transitievergoedingen prima aan mee. Na 3,5 jaar juridische strijd met werkgever en allerlei overheids instanties en inmiddels 4 jaar wia weet ik inmiddels me plek wel. Ik vind het ook wel best heb het niet breed maar heb ook geen gestres. Het is alleen maar afwachten wanneer de situatie onhoudbaar word voor de economie en dan denkt men ineens het wiel weer opnieuw te kunnen uitvinden. Het word steeds meer een top prestatie om de eindstreep te halen en dan is het nog maar de vraag hoelang je nog van je zuur verdiende uitgeklede pensioentje kan genieten.

  • Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.