Home › Forums › Mijn Verhaal › Vragen over problemen met werkgever / BA tijdens burn out
Vragen over problemen met werkgever / BA tijdens burn out
Hoi lezer,
Ik zit sinds ongeveer een 1 jaar en 2 maanden in de ziektewet vanwege een burn-out. Door verschillende schrijnende gebeurtenissen op mijn werk ben ik in een burn out terecht gekomen. Ik ben vast in dienst bij een zorginstelling en werk als jeugd en gezinsprofessional.
Van mijn werkgever heb ik consulten met een psycholoog gehad.
Halverwege de behandeling (ongeveer halverwege mijn ziekte jaar) heb ik bij mijn werkgever aangegeven dat ik niet terug wil / kan in mijn oude functie. Dit omdat ik op dit moment de problematiek van mijn functiepakket te zwaar vind wegen ondanks dat ik het werk nog steeds erg leuk.
Tegen het einde van het eerste ziekte jaar heeft mijn werkgever tot mijn verbazing een vaststellingovereenkomst aangeboden. Hiermee ben ik niet akkoord gegaan. Sindsdien is de werkgever 360 gr gedraaid in hun bejegening (van heel veel veren in de bibs naar downgraden.).
De werkgever onderbouwde het aanbod met “je gaat sinds 2 maanden heel lekker (dat was ook zo) en de verwachting is dat je heel snel ander werk zult vinden intern of extern..
Ik was totaal in schok. Omdat ik verwachtte dat ik een jaarevaluatie zal krijgen en hierin met elkaar konden afwegen wat de volgende stap zal zijn, ook ben ik nog niet helemaal hersteld…
Daarnaast was ik intern (op aandringen van mijn lg ook aan het solliciteren).
Tijdens de interne sollicitaties ging onverklaarbaar de deuren langzaam dicht.
Omdat ik pas net 2 maanden weer helder kon denken zonder te veel druk van de burnout klachten, kwam ik er achter dat ik helemaal niet goed ben begeleid in mijn re-intergratie. Er is wel een plan van aanpak gemaakt maar er is nooit sprake geweest van een gedegen takenopbouw. Door dit inzicht en doordat ik een vaststellingsovereenkomst had aangeboden gekregen heb ik de werkgever verzocht om weer te re-intergreren in mijn oude functie (met de gedachten daar ziek geworden dus daar dan maar daar herstellen en dan kijk ik vanuit daar verder, dan heb ik in ieder geval perspectief en gedegen opbouw).
Mijn leidinggevende gaf toen aan dit te gaan uitzoeken. In een volgende gesprek werd weer de vaststellingsovereenkomst wederom door mijn neus heen geboord in plaats van mijn re-integratie verder te bespreken. Ook werd er gezegd dat ze niet achter terugkeer in mijn oude functie staan. Er is recent vanuit dit gesprek een arbeidsdeskundigonderzoek aangevraagd. Advies spoor 1 en spoor 2 parallel.
Sinds het aanbod van de vaststellingsovereenkomst heb ik geen plan van aanpak meer gehad en laten ze mij bungelen.
De bedrijfsarts heeft in de probleemanalyse gesteld dat ik blijvend beperkt ben in mijn sociaal functioneren in complexe situaties met kinderen.
Ik heb de bedrijfsarts verzocht om dit eruit te halen omdat dit te algemeen gesteld is. De bedrijfsarts wil dit niet eruit halen en zegt dat ik zelf had aangegeven dat het werken met jeugdigen een trigger kan zijn in mijn werk (omdat ik een moeilijke jeugd heb gehad). Dit heb ook wel eens aangegeven maar wil niet automatisch zeggen dat ik niet meer met jeugdige kan werken. Ik heb altijd goed gefunctioneerd. Een andere weg is er niet volgend de bedrijfsarts, tenzij ik aangeef dat ik wel terug wil / kan in mijn oude functie).
Ik heb het hiermee totaal niet eens. Ik heb een burn out en door de behandeling bij de psycholoog zat ik een proces waarin jeugdtrauma’s naar boven kwamen.
Ik heb nu het idee dat ik word gestraft doordat ik open hierover ben geweest en dat ik in plaats van hulp alleen maar in een hokje ben gestopt.
Ook de arbeidsdeskundige heeft aangegeven dat de beperking door de bedrijfsarts te algemeen is beschreven en heeft in zijn advies opgenomen dit te bespreken met de bedrijfsarts.
Naar aanleiding van bovenstaand stuk hoop ik meerdere adviezen te krijgen zodat ik een goede afweging kan maken.
Mijn vragen zijn:
1)Welke grondslag kan mijn bedrijfsarts gebruiken over dat ik niet terug KAN in mijn oude functie? Want ik begrijp dat ze wel een grondslag nodig heeft maar wil niet dat dit zo algemeen gesteld is want ik heb een sociaal beroep. ‘sociale beperkingen met jeugdigen’ zorgt dat ik breed niet meer inzetbaar kan zijn.
2) Ik maak zelf de keuze dat ik niet terug wil / kan in mijn oude functie, zal ik de stelling van de bedrijfsarts zo laten? Want het kost mij heel veel energie (wat ik niet heb…) Wat zijn de gevolgen als ik het zo laat? UWV heeft of krijgt ook het arbeidsdeskundigonderzoek waarin de stelling van de arts staat…
3) Zijn er mensen die met behoud van een WW een HBO opleiding mochten doen? Misschien dat ik een hele andere richting op ga;
4) Kan de gestelde beperking door de bedrijfsarts misschien nog in mijn voordeel werken om goedkeuring te krijgen voor een opleiding met ww?
Het is een heel verhaal geworden. Alvast bedankt voor het meedenken.
De besdrijfsarts moet anageven waarom je niet (meer) geschikt bent voor je eigen werk. Ben je het niet eens met de bevinduingen van de bedrijfsarts dan kun je een second opinion aanvragen via de bedrijfsarts.
Voor meer info zie: https://www.fnv.nl/werk-inkomen/ziekte-re-integratie/re-integratie/second-opinion-bedrijfsarts
Of je terug wil in je oude functie is niet bepalend, het gaat om de vraag of je voor die baan geschikt bent of niet.
Daarbij moet je ook naar de toekomst kijken en je zeld de vraag stellen of je het huidige werk kunt volhouden de komende jaren. Het heeft weinig zin in een baan te blijven als je kunt evrwachten dat je toch weer zult uitvallen. Dat ismiets wat je met je behandelaar kunt bespreken.
De ww wil zeggen dat je ontslagen bent en gewoon kan werken. Je hebt dan een sollicitatie plicht en mag geen opleiding volgen als dat in strijd komt met de sollicitatie plicht.
Waarschijnlijk bedoel je de WIA, wat je na twee jaar ziektewet krijgt en je ongeschikt blijkt voor je eigen werk. Voor de WIA geldt dat je zonodig kunt gaan omscholen. Echter mag je geen hogere opleiding gaan doen dan je al hebt. Iemand die HBO heeft mag bijvoorbeeld geen universitaire studie gaan volgen.
Met vriendelijek groet,
Socrates.
Goedemorgen,
Bedankt voor je reactie. Ik kan het werk komende jaren denk ik niet vol houden op ethisch vlak. Namelijk dat ik het niet meer kan verdragen hoe jeugdinstanties zoals Jeugdbescherming, met wie ik samenwerkte, omgaat met ouders en kinderen. Ik heb te veel misstanden gezien.
Ik heb daar direct te weinig invloed op en dit zorgt voor een opstapeling van frustratie en dat ik mijn werk te veel naar huis neem. Vandaar mijn ‘ beperking’ en keuze dat het niet goed zal zijn om terug te gaan.
Maar ik ben het niet eens met hoe de beperking is omschreven want dit insinueert dat ik niet in complexe situaties met jeugdigen kan werken.
Ik hoop dat de beperking anders omschreven kan worden. Ik hoop dat iemand een tip heeft.
De bedrijfsarts zegt dat ik mijn omschrijving bij de beperking zelf kan toelichten bij bijvoorbeeld een jobcoach. Maar waarom kan deze toelichting dan niet in het rapport bij de beschreven beperking?
Volgens mijn bedrijfsarts kom ik niet in aanmerking voor een WIA. Dus vandaar mijn gedachtengang over de ww.
Groet
Een burn out maakt dat je niet meer of veel minder werk aankan en is weldegelijk een reden voor de WIA. Alleen is dat meestal tijdelijk omdat je redelijk kunt herstellen van een burn-out en ander werk kunt vinden.
Omdat er minimaal een evrschil in inkomen moet zijn van 35% is de kans reel dat je op termijn inderdaad geen WIA krijgt.
Overigens mag je ook met de WW een opleiding volgen, maar is de voorwaarde dat het vlgen van de opleiding je kansen op de arbeidsmarkt verbeterd. Kun je ook zonder andere opleiding een baan vinden dan mag de opleiding niet aan het vinden van werk in de weg staan en blijf je evrplicht te solliciteren.
Als je het niet eens bent met de omschrijving van de bedrijfsarts kun je gebruik maken van je correctie recht door een brief te sturen waarin je uitlegd waarom je het daar niet mee eens bent en het evrzoek de brief bij het medisch dossier te stoppen.
- Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.