Heel kort mijn verhaal:
April 2015 ben ik ziek thuis komen te zitten (is was toen bijna 9 jaar in dienst). Heb toen een coach gehad via arbodienst. Een half jaar later pas het eerste gesprek met de werkgever. Met, volgens mij, het doel om te bespreken hoe ik weer zou kunnen re-integreren. Maar tijdens dit gesprek heeft de werkgever laten weten dat ik niet meer terug kon komen, niet in mijn baan, maar ook niet om te re-integreren.
Arbo-arts heeft toen voorgesteld om een vaststellingsovereenkomst te tekenen, wat ik niet gedaan heb omdat ik toen echt nog ziek was.
Mediation is gestart na een jaar ziek zijn. Helaas ook alleen met doel om vaststellingsovereenkomst te tekenen. Wat ik, in overleg met mijn advocaat, niet heb gedaan.
Er zijn 3 deskundigen oordelen van het UWV geweest, met conclusie dat werkgever te weinig heeft gedaan voor mijn re-integratie.
Na 2 jaar ziekte, heeft werkgever sanctie gekregen om mij nog een jaar door te betalen (70%). Wel heeft hij toen, op aandringen van UWV, een re-integratie bureau ingeschakeld. Ik heb 4 maanden begeleiding gehad, zij had echter geen connectie met bedrijven in de omgeving waar ik woon. Wel hebben we gekeken naar mijn CV en sollicitatiebrieven, waar ze amper opmerkingen over had.
Na het sanctie-jaar is de werkgever direct gestopt met betalen. En sinds die tijd heb ik een slapend dienstverband, sinds vorig jaar april. Wat overigens totaal niet door de werkgever aan mij gecommuniceerd is. Er werd toen ook niet gereageerd op mailtjes van mij.
Gelukkig krijg ik wel een WW-uitkering, want de uwv-arts en arbeidsdeskundige hebben mij hersteld verklaard.
Helaas heb ik nog geen werk gevonden op dit moment.
Mijn slapend dienstverband duurt dus nog voort. Nou kan ik wel de advocaat weer inschakelen, maar dat kost me veel geld.
Teruggaan naar die werkgever is niet meer mogelijk. En zou emotioneel ook niet meer kunnen, daarvoor is er te veel gebeurd.
Ik heb nu een dilemma of ik contact op zal nemen met de werkgever met het verzoek om het slapend dienstverband te beëindigen c.q. mij te ontslaan, of dat ik het maar zo zal laten en afwachten wat er gaat gebeuren. Gelukkig red ik het financieel wel, het geld van een transitievergoeding is uiteraard wel welkom, maar op dit moment kan ik ook nog zonder.
