Home Forums Mijn Verhaal Jong maar geen zin meer in het leven

Jong maar geen zin meer in het leven

1 Started on: 1230 juni 2018 om 17:00

Hallo,

 

ik ben een jonge vrouw van 27, maar ik voel me geen volwassene.

 

toen ik 5 was overleed mijn moeder aan borstkanker. Maar vader heeft me erg beschermend opgevoed en alles moest perfect. Dit heeft hij altijd uit het oogpunt van liefde gedaan, maar dit heeft mij gemaakt zoals ik nu ben. Ik durf geen beslissingen te nemen en ben erg onzeker over mezelf. Ik voel me nog een meisje. En heb continu het gevoel dat mensen uit medelijden met me omgaan.

Ik heb een relatie gehad met iemand waarvan ik dacht oud te kunnen worden. We hielden heel veel van elkaar. Maar omdat ik onbewust met zoveel in mijn hoofd bezig was kon ik mijn aandacht niet meer aan hem geven. Ik kon niet meer intiem zijn, maar ik hield echt heel veel van hem. We gingen samen wonen en wat was ik blij dat ik mijn ouderlijk huis uit kon. Dat duurde echter niet lang want na twee maanden kon ik weer terug naar huis. Doordat ik niet lekker in mijn vel zat waren mijn vriend en ik uit elkaar gegroeid en hij maakt het uit. Ik was en ben daar een dik jaar later nog steeds kapot van.  Als ik nou gewoon eerder hulp had gezocht!!

ik heb een tijdje bij de vriendin van mijn vader gewoond omdat ik niet op kon schieten met mij pa. Woon nu wel weer bij hem.

natuurlijk had ik allang op mezelf gemoeten, maar elke keer praat me pa dat uit mijn hoofd want thuis kan ik sparen. Want alles moet dan wel perfect zijn. Ik weet gewoon niet wat ik moet.

Beste Anne,
allereerst welkom op dit forum en knap dat je je verhaal/vraag hier heb durven delen.

Het is allemaal niet niets wat je in je nog jongen leven allemaal al mee heb gemaakt.
Mag ik je vragen of je wel aan het werk bent?
Dit vraag ik of je wel contact heb met collega’s!

Heb je dit bovenstaande al eens besproken bij je huisarts?
Misschien kan deze je een doorverwijzing geven naar een specialist, of is er bij de huisarts praktijk een praktijkondersteuner waar je bij terecht kan.

Mocht je de stap naar de huisarts vervelend vinden is er dan misschien een goede vriend/vriendin met wie je dit kan delen. Misschien kan deze persoon je ook helpen.
Wees voor jezelf niet te streng en vind het niet erg om in deze situatie hulp te vragen aan een ander. Dat is namelijk helemaal niet erg!

Ik hoop dat je iets kunt met deze antwoorden?
Zou je ons hier op het forum op de hoogte willen houden?

Ik wil je in eider geval heel veel sterkte en succes wensen,
met vriendelijke groet,
John

  • Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.