Home › Forums › Mijn Verhaal › Fibromyalgie en psychische klachten
Fibromyalgie en psychische klachten
Tags: Fibromyalgie ptss
Ik heb al jaren pijn in het hele lichaam. De diagnose fibromyalgie werd gesteld. Nu 3 jaar verder nog steeds fibromyalgie. Mijn energie is heel wisselend. Ik moet alles gedoseerd doen. Ik wil nu 2 uur in de week iets van vrijwilligerswerk doen omdat ik me zo nutteloos voel. Hiervoor moet ik de dag van tevoren heel rustig aan doen en daarna ook rusten om niet een pijn aanval te krijgen. Verder lijd ik aan chronische vermoeidheid. Ik word steeds beter in het doseren van rust en activiteiten. Ik kan stukje wandelen, fietsen, boodschap doen etc. maar heb vooral last van continu pijn en inspanningspijn als ik het te bont maak. UWV heeft mij voor 80-100% WGA afgekeurd maar ik weet gewoon dat deze klachten chronisch zijn en ik zal ook niet meer in staat zijn meer te werken of duurzaam. Ik hoop dat 2 x 4 uur mij gaat lukken. Hiernaast lijd ik aan recidiverende psychische klachten. Ook al sinds mijn jeugd. Ik heb 20 jaar gewerkt en op een gegeven moment ging het niet meer. Ik snap niet waarom ik in angst moet leven over een inkomen in dezs een WIA uitkering. Ik snap niet waarom er geen IVA wordt toegekend en durf een herbeoordeling ook niet aan te vragen want volgens UWV bestaat er nog kans op verbetering. De klachten spelen al 3 jaar en alle behandelingen die ik onderga zijn gericht op leren omgaan met de beperkingen. Wat adviseert u mij. Ik voel me zo onbegrepen
Voor IVA moet er sprake zijn van volledige arbeidsongeschiktheid die bovendien duurzaam is. Het gaat hier om de vraag of de arbeidsongeschiktheid duurzaam is. Zelf stel je dat je hoopt weer 2 X 4 uur te gaan werken. Daarmee geef je aan dat er sprake is van enig herstel en vind ik het niet gek dat UWV je (vooralsnog) geen IVA geeft. Je geeft UWV alle munitie in handen om IVA te weigeren.
Fibromyalgie is niet te genezen, wel kunnen de gevolgen soms beperkt worden.
Ik zou eerst eens met uw behandelaar(s) praten en zien wat zij verwachten van een eventueel herstel. Denken zij dat IVA een haalbare kaart is of dat er nog mogelijk verbeteringen te behalen zijn in je dagelijks functioneren. Laat je leiden door hun oordeel.
Als de behandeling bestaat uit het leren omgaan met de beperkingen en niet zozeer op verbeteringen dan lijkt IVA mij mogelijk.
Bij een herkeuring is er altijd sprake van een kans dat je minder arbeidsongeschikt wordt bevonden dan voorheen en een lagere uitkering krijgt. In dit geval lijkt mij dat het risico klein is. Wat jou en UWV verdeelt is niet d evraag of je 80-100% arbeidsongeschikt bent maar of je in aanmerking komt voor IVA.
Korrtom praat eerst eens met je behandelaars.
Veel succes.
Hi Socrates,
Bedankt voor je reactie.
Vaardigheden heb ik uiteraard wel – wie eigenlijk niet, tenzij je bedlegerig ben. Ik zeg altijd de zaken die je hebt geleerd verleer je niet zo snel. Ik kan dus nog autorijden, fietsen, ik kan zwemmen, lezen, schrijven en ik kan paar uur in de week iets doen ja. De activiteiten zoals fietsen lukt me ca. 30 min p.d. zwemmen 1 uur p.d. Autorijden max 2 uur. Ik zou zelfs nog mijn vak van secretaresse kunnen uitoefenen. Maar wie wil íemand aannemen die na een paar uur werk per week volledig uitgeput is. Fysiek zware banen lukt sowieso niet. Ik heb lang gekeken maar kon geen vacatures vinden voor bijv 2 x 2 uur of zoiets. Het punt is dan ook niet dat ik geen vaardigheden heb. En dat is het verkeerde aan het systeem van UWV. Ze kijken niet naar hoe je beperking je vaardigheden in de wegzit, nee ze kijken of je vaardigheden hebt. Het punt is dat de fibromyalgie en psychische klachten mij zodanig beperken dat ik niet meer bijv. 8/16u of 24u aan de slag kan. Ik kan dus nooit meer 65% van mij oude loon verdienen. Ik kan hooguit, zonder dat ik daar zelf lamlendig van word, 4 uur in de week nog iets van werk doen en dan bij voorkeur max 2 uur om de dag en dat is al op mijn tandvlees cq dat is echt mijn max. Je krijgt bij fibro regelmatig een flate-up/pijnaanval en het is sowieso erg uitputtend. Desondanks wil ik ook graag actief blijven ipv achter de geraniums te zitten. Ik wil me ook nuttig voelen, ondanks dat mijn lichaam niet altijd wil meewerken en er sprake is van overmatige vermoeidheid. Vrijwilligerswerk is vaak laagdrempelig en simpel werk. Je kan vaak zelf je uren indelen en beter doseren. Reumatoloog heeft al op papier gezet dat mijn klachten chronisch zijn en dat er geen kans is op herstel. De stabiliteit die een werkgever zoekt kan ik helaas niet bieden. Het lukt me gewoon niet. Ik durf geen herbeoordeling aan want iedereen weet dat UWV niet naar de beperking kijkt maar naar je vaardigheden. Maar nee gelukkig lijd ik nog niet aan amnesia. UWV FML en CBBS systeem is gewoon krom en houdt onvoldoende rekening met iemands beperking. Zodra je wat doet omdat je nog wel iets kan moet je in angst leven want de kans is groot dat UWV zegt dat je meer kan? Ik zal kijken of reumatoloog nog meer op papier kan zetten. Ik heb ook de uitstraling van iemand die graag nog iets doet. En het is niet altijd aan de buitenkant te zien dat ik ziek ben – soms zie je het aan me andere keer zie je niets aan me. Dit is nog het ergste waar ik mij aan stoor. Het onbegrip. Ik werkte
ruim 20 jaar in secretariële functies maar sinds een paar jaar gaat dat niet meer. Ik ben blij dat ik een WGA heb maar maak me wel continu zorgen. Ik wil heel graag vrijwilligerswerk doen maar ben bang dat dit tegen mij gaat weken. Hierbij komt dat UWV zegt dat fibromyalgie niet medisch objectiveerbaar is. Een psycholoog die mij 1 x in de week 2 uur ziet en denkt dat ik meer kan maar mij niet op de dagen ziet plat, mat en uitgeput. Ook al zeg ik t. De fysiotherapeuten die erg weinig kennis hebben van fibromyalgie en er weinig over leren op school. En medisch onderzoek dat ondermaats is naar fibromyalgie. Een oefentherapeut die ook denkt dat ik 4 uur achter een bureau kan zitten paar dagen in de week. Ze ziet me, behandelt me maar tich worden de klachten gebagatelliseerd. Dit is waar ik mee zit. Maar ik ga het nog eens met reumatoloog bespreken.
UWV kijkt naar wat je nog kunt doen en bepaald aan de hand daarvan wat je theoretisch nog kunt verdienen. UWV zegd het zelf al: theoretisch.
De arbeidsongeschiktheidsverzekering is een verzkering tegen inkomens verlies. Men kijkt naar wat je voor je ziekte verdiende met wat je nu nog eventueel zou kunnen verdienen. Aan de hand daarvan wordt de mate van arbeidsongeschiktheid bepaald.
UWV is berucht om hoe zij omgaan met ziektes als fibromyalgie en chronischvermoiedheidssyndroom. Toch is fibromyalgie tegenwoordig als ziekte erkend. Een verzekeringsarts mag niet meer zeggen dat het niet medisch objectiveerbaar is. Dat zie je ook in de rechtspraak. Zie bijvoorbeeld: https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI%3ANL%3ACRVB%3A2020%3A396
(onder 4.2)
Maar het blijft altijd een groot punt van discussie welke beperkingen het in individuele gevallen oplevert. Dat kan je reumatoloog het beste aangeven. Voor het overige blijft het een onzichtbare ziekte en je frustraties zijn helaas voor iedereen met fibromyalgie zeer herkenbaar.
Anoniem
Beste Miss C,
Mijn naam is Mohamed Hassany, ik ben 19 jaar en ik studeer Gezondheidswetenschappen aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Voor mijn studie onderzoek naar de erkenning en ervaring van fibromyalgie, met name op de werkvloer. Voor dit onderzoek ben ik nog op zoek naar mensen die gediagnosticeerd zijn met fibromyalgie die ik kan interviewen, om op die manier het perspectief van de patiënt goed naar voren te kunnen brengen. Mocht u interesse te hebben om deel te nemen, hoor ik dat graag van u d.m.v. een reactie onder dit bericht of via 636524nb@eur.nl. Uw bijdrage is van enorme waarde in de vormgeving van het onderzoek. Bij voorbaat dank.
Mvg,
Mohamed Hassany
- Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.