Home › Forums › Mijn Verhaal › Apart verhaal van mij
Apart verhaal van mij
Beste vrienden,
wat ik hier ga vertellen is denk ik niemand anders heeft ervaart..
Het begon ca. 3 weken geleden toen mijn buurvrouw geklaagd heeft met zo‘n toon dat zy ruzie wilde maken over mij geliefde japaanse sierkers.
Ze klaagde dat ze te weinig zonlicht heeft vanwege de lange boom. Ok..ik wilde meewerken. Maar na het lezen over snoeien van prunus heb ik geleerd dat deze soort boom beter niet gesnoeid wordt. Tja…ik zit dan in een dilemma. Maar mij kennende..ik wil altijd ruzies vermijden. Ik liet dus een tuinman halen om mijn sierkers te snoeien. Heb hem alles verteld. Ik has vertrouwen in hem. Hij wilde mij ook helpen om conflict met de buurvrouw te voorkomen.
Daardoor heeft hij ipv 2 grote, nog 3 kleinere takken bijgezagd. Mijn hart schreeuwde..ik voelde echt pijn en berouw.
Het is gisteren gebeurt. En ik kan tot nu toe nog geen vrede in mijzelf vinden. Ik werd boos..ik was zo down dat ik zelfmoord wilde plegen. En eigenlijk nu nog steeds.
ik voel me enorm schuldig wat ik de boom heb aangedaan. Het is immers mijn lieveling… en ik heb hem zo laten lijden. Ik krijg echt geen rust. Kan niet slapen niet eten en helemaal niet helder denken. Verlies alle zin om iets te doen. Alles draait om de boom.
Ik weet het..jullie zullen zeggen het is maar een boom, maar voor mij is die wel een levewezen. En ik heb hem waarschinjlijk vermoordt omdat ik vrede met buurvrouw wilde. Dat kost mij nu echt mijn hele leven.
Ze zeggen dat komt weer, dat groeit weer, maar ik ben niet zo zeker want hij mag eigenlijk niet gesnoeit worden.
Nu ben ik de klos. Ik be boos, ik ben verdrietig, ik ben down, stressig, lusteloos. Noem ze allemaal..ik heb die.
Vertwijfeld zocht ik een groeppraat waar ik mijn verhaal kwijt kan. Het is over bomen..maar ik ben ook een natuurliefhebber.
Ik zit te denken om nu weg te gaan om de boom niet hoef te zien…het doet mij zoveel pijn.
Ik ben zeker dat niemand anders heeft ooit ervaren hetzelde als ik nu ervaar met een boom.
Hoop dat iemand hier mij kunt begrijpen.
Beste Florence,
Ten eerste wil ik je veel sterkte wensen. Ene dat best apart verhaal maar het is jou gevoel en niemand kan zeggen of het goed of slecht is. Het is lastige pakket aangezien je geen ruzie met je buurvrouw wilt maar ook de boom niet wil verliezen. Ik zou zelfde gedaan hebben maar ene dat waar is de grens om je naasten, kennissen, buren of noem maar op tevreden houden. Ik weet niet wat ik je moet zeggen om je gedachten te veranderen en je beter laten voelen. Ik hoop echt van harte dat je gauw een teken van de boom krijgt dat het goed gaat. Ik weet dat ik een keer onze hortensia’s heel kort had gesnoeid en waren mensen die gelijk zeiden je hebt het kapot gemaakt en dat is zonde noem maar op. Nou ik kan je wel vertellen volgende lengt bloeide die nog beter dan ooit van tevoren. Echt ik zie nog het gezicht van bepaalde mensen 🤣🤣🤣. Soms kijk ik het programs over huis en tuin of zo iets. DatD is out verteld dat je mag eigenlijk het hele jaar door snoeien. Dus wat is waar blijft lastig. Sterkte en dikke knuffel 😘😘😘
Hoi Lusi,
dank je wel voor jouw medeleven❤️ die waardeer ik echt en ik ben best blij mee dat iemand mij wel kan begrijpen. Het betekent best veel vooral in donkere tijd zoals nu.
Ik heb twee mailtjes geschreven met foto‘s erbij aan deskundigen over japaanse kersen. Hopelijk morgen weet ik er meer over zodra ze mijn mailtjes terug beantwoorden.
Nu dat een paar takken weg zijn zie ik ook dat de buitentakken meer en meer gaan hangen als het waait. Ben ik bang dat ze ook nog gaan breken. Het doet mij pijn elke keer dat ik de boom zie.
Hoe langer ik erover denk, hoe meer ik jou gelijk geef Lusi❤️ dat wij toch grenzen moeten trekken wat betreft andere mensen tevreden houden. Dat kost namelijk onze eigen happiness ..want we moeten ons zelf opofferen omwille belangen van anderen.
Zal ik jou vertellen dat die buurvrouw een parasol open maakt in haar tuin en terwijl ze tegen mij zei dat ze zoveel van de zon houdt. En ze maakt parasol open ? Dat is toch tegenstrijdig ? Maar ze zegt wel doodleuk dat ze wel doet. Nou…eigenlijk als de afstand tussen de scheiding en mijn boom meer dan 2 m is..had ik mijn boom helemaal niet gesnoeid. Maar omdat de afstand alleen maar 1,1 m is…tja..maakt ze kans dat ze gaat winnen. Om de redenen dat ik vrede wil houden..opofferde ik mijn boom.. misschien ben ik een zwakkeling ? Ik weet nu dat ze gewonnen voel want ze kreeg haar zin.
Ik moet wel zeggen dat ik nu ietsjes better voel nadat ik dit verhaal van mij heb geschreven..het helpt opluchten..en het begrip van jou helpt mij ook enorm, Lusi😊❤️
Nou ben ik blij dat het goed gaat met jouw hortensia‘s .. zelfs heb ik die en het duurde een paar jaar tot dat ze mooi in volle glorie bloeien zoals nu in deze lente.
Er zijn zo veel te leren over tuinieren..wat en hoe wij snoeien en hoeveel. Ik hou van groen en grote bomen..jammer genoeg heb ik niet de luxe om grote boom te houden omdat we hier te dicht bij elkaar wonen.
Zodra ik meer weet over mijn boom zal ik hier schrijven..
Dikke knuffels ook van mij😘❤️😍
Florence
Beste Florance,
allereerst welkom op dit forum. Dit forum van Samen Veerkrachtig is een forum waar mensen met een arbeidsbeperking met elkaar in contact kunnen komen.
Ik vind jouw verhaal zeer aangrijpend en zie ook dat andere forum leden hier al op hebben gereageerd, daarom laat ik het ook staan (al is het niet forum gerelateerd).
Gezien een opmerking die je plaatst in je verhaal;
“…Het is gisteren gebeurt. En ik kan tot nu toe nog geen vrede in mijzelf vinden. Ik werd boos..ik was zo down dat ik zelfmoord wilde plegen. En eigenlijk nu nog steeds.”
wil ik je wijzen op de website “ik denk aan zelfmoord”;
Ik hoop dat je contact met hen op gaat nemen en dat zij je verder kunnen begeleiden met dit verdriet.
Met vriendelijke groet,
John
Hoi Florence,
ik moet zeggen dat ik die pijn die jij omschrijft heel erg herken.
Ik heb een tuin en doe ondanks mijn beperkingen ieder jaar heel veel moeite om daar iets te laten groeien.
In het begin als de zaadjes de grond ingaan is het altijd kicken en heb ik veel hoop dat het gaat groeien en bloeien.
Als dan de zaailingen door de slakken worden gevreten of om andere reden het niet halen, ben ik altijd super verdrietig en denk wel eens: laat maar ik hoef geen planten. Dat vind ik zelf helemaal niet raar want het zijn wel levende wezens waar je ook om mag treuren als ze er niet meer zijn.
Gelukkig slaag ik er altijd weer in mijn energie te focussen op de dingen die wel goed gaan bv enkele planten hebben het overleefd of er zijn planten opgekomen die ik niet geplant heb. Daar word ik dan weer hartstikke blij van.
Tuinieren is inderdaad een beetje een emotionele rollercoaster, net als in het echte leven, soms is het moeilijk. Maar met ieder mooi bloemetje dat er wel is, met iedere vrucht die rijpt is er ook weer hoop, dat net zoals in het echt leven het toch allemaal weer goedkomt.
Een hele dikke knuffel van Antje
Hallo John,
allereerst mijn dank voor uw reactie en mijn excuses als ik mijn verhaal hier geplaatst heb.
Ik heb intussen contact opgenomen met een paar mensen die mij hebben gesteund in mijn situatie en vandaag voel ik mij iets rustiger. Hopelijk gaat het nog beter.
Nogmaals dank u dat u mijn verhaal hier even hebt laten staan. Dat een andere forum leden hierop heeft gereageerd gaf mij ook een positief invloed 🙂 Dat heeft mij zeker helpen opluchten.
U kunt mijn verhaal nu verwijderen 🙂
Met vriendelijke groet,
Florence
Hoi Antje,
je hebt volkomen gelijk..tuinieren is een beetje rollercoaster. Het geeft ons een kick en tegelijk een voldoening als wat wij zaaien gaan groeien en bloeien. En als ze toch niet kunnen overleven worden wij ook verdrietig..dit gaat vooral met grotere bomen, want die zien we wel vanaf klein af groeien.
Iederen die beetje van groen houdt heeft ook wat liefde in de natuur, denk ik.
Ik heb vandaag mailtje van tuinman gekregen dat mij prunus boom niet dood zal gaan door te veel snoei. Wat ben ik dan blij om dat te horen. Er is wel hoop dat de boom weer gaat groeien en bloeien al moet ik heel veel geduld hebben..maar er is hoop..en hoop is wat we allemal nodig hebben.
Dank je voor je medeleven Antje❤️ ik druk de duimen dat ook alle planten in je tuin goed en gezond zullen blijven😊
Door leuke mensen hier in deze forum heb ik me beter gevoeld dan gisteren. Daarvoor ben ik ook heel dankbaar. Toch zal ik van hier moeten weggaan want ik ben blijkbaar in het verkeerde forum😊 en ik wil van het onderwerp niet afwijken.
Mijn dank voor de grote steun die jullie aan mij hebben gegeven die ik zeker zeer waardeer en ik wens jullie allemal veel succes👌😊
Ook een dikke knuffel voor je Anje❤️🌹
Groetjes,
Florence
- Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.