Over Ambi 40 plus

Hallo Samen Veerkrachtig, Het is de tweede keer dat ik mijzelf aanmeld en registreer. Met een nickname... Ambi van Ambivalentie en impliciet ook Ambitie om dolgraag deeltijds te willen werken en mijzelf te (blijven) ontwikkelen. De balans zoeken tussen inspanning en ontspanning is mijn (ingewikkelde) ding. Zelf weet ik het wel, maar het botst soms met de verwachting vanuit de werkomgeving. Want, mensen zien niets aan de buitenkant. Ik probeer stress zoveel mogelijk te mijden. Maar, als collega's gestrest zijn en hierdoor weinig begrip kunnen opbrengen (en impliciet oordelen), voel ik me dus bezwaard. En ben ik dus ook minder weerbaar. Het e.e.a. botst met 'aardig gevonden willen worden' en/ of acceptatie van mijzelf - inclusief fysieke en energieke beperkingen - en de wens om geaccepteerd/ gerespecteerd te worden door mijn werkomgeving. Reuma is mijn issue. En de medicatie; inclusief bijwerkingen en complicaties (soms/ bij teveel stress of vermoeidheid; eerder last van hoofdpijn, misselijk, verminderde weerstand etc.). Ook weleens een paar maanden helemaal gestopt met de medicijnen - vanwege de bijwerkingen en complicaties -, maar dat bleek geen aanrader. De reuma werd actief en toen was ik dus echt invalide. De reuma zo rustig mogelijk zien te houden * dmv medicatie, leefstijlaanpassingen en niet teveel hooi op mijn vork * is mijn uitdaging. Mijn valkuil is: een rare mix van overmoed en/ of schuldgevoel. Wanneer het goed gaat, word ik nogal eens overmoedig/ 'vergeetachtig'. Dan ga ik meer werken / invallen dan eigenlijk goed voor mij is. Want, het geeft me; in de eerste instantie; een goed gevoel om 'de redder in nood' te zijn. Hard werken; nuttig zijn. Van dattum. Maargoed, op een gegeven moment ga ik wederom 'beginnen' met ziek worden in mijn eigen vrije tijd. Niet gewoon moe zijn, maar echt brak / hondsmoe zijn..! Soms zelfs in combinatie met hoofdpijn, misselijkheid en kotsen. Het gaat dan fors mis qua belastbaarheid. En ja, dat kan misverstanden geven mbt continuïteit bieden. Helaas. Ennnnnn : dat is dan ook nog eens mijn eigen schuld..! Immers als je iets 1 of 2 x kunt (bijv. een hele dag werken * exclusief reistijd * ipv een halve dag; wat het beste is), wordt het al snel normaal gevonden en gewoonweg verwacht van jou. Terwijl ik inmiddels duidelijk weet, dat ik regelmatig over mijn grenzen ga (ellendig/ ziek wordt) na een hele dag werken. Daarbij werk ik dan dus ook boven het afgesproken uren-aantal. De sector Zorg en Welzijn is merendeels niet zo zorgvuldig/ geschikt voor types zoals ik. Rondom preventie van ziekteverzuim is de sector Zorg en Welzijn; paradoxaal genoeg; regelmatig NIET van het goede werkgeverschap. Mijn grenzen bewaken en aangeven (na een overmoedige periode), geeft mij stress - heb ik inmiddels ervaren. Naja, ik werk momenteel wel voor zo'n 16 - 24 uur per week binnen Zorg en Welzijn als ambulant begeleider. Maar ik wil een overstap maken naar wat anders; dichterbij in de regio. Met een arbeidsbeperking is een nieuwe werkgever extra spannend mbt 'Wat vertel ik wel of niet?'..... Tijdens de economische crisis vanaf 2008/ 2010 - 2016 betekende 'open-en-eerlijk-zijn-over-wat-je-wel-kan' als kandidaat meestal : 'we-hebben-een-andere-kandidaat-gevonden-die-beter-in-het-profiel-past'. Nu is het anders, maar niet perse minder-moeilijk. Want, wel binnen komen als werknemer met jouw (enigszins open-en-eerlijk) verhaal en 'n duidelijk afgesproken deeltijdse uren-aantal, maar na een aantal maanden flink jouw grenzen moeten aangeven/ bewaken. Nee-gaan-zeggen. Uit lijfsbehoud.... Hup, in ene keer - zonder overleg - 2 klanten erbij en richting 32 uur per week zitten tijdens de zomervakantie. Want, het is zooo druk en zoveel aanmeldingen dat ze jouw afgesproken uren-aantal gewoonweg vergeten..... Het contrast * tussen gezond - versus - gedeeltelijk gezond ennn arbeidsbeperkt * wordt hiermee eerst genegeerd door mijzelf (tijdens mijn overmoedige fase; AUW..!) en vervolgens door de werkgever. Dus-al-dus : ik wil soms te graag 'normaal' zijn. Ofzo-iets-dergelijks. Ik heb eigenlijk een afrem-coach nodig. Poe hee, zo is er altijd wel wat.