Home › Forums › Mijn Verhaal › Mijn verhaal..

Mijn verhaal..

7 Started on: 122 november 2017 om 23:43
Ann91
2 november 2017 om 23:43

Hallo lieve mensen,

Ik zou mijzelf even voorstellen. Mijn naam is Ann, 25 jaar en woonachtig in de buurt van Arnhem.

Sinds een week geleden, weet ik dat ik een burn-out heb.

Ik ben nog erg zoekende, in wat voor mij rust en ontspanning biedt.

Daar komt bij dat ik bij mijn directe omgeving het gevoel heb dat niemand mij geloofd.

En zelfs mijn vriend niet.. Hij maakt zich alleen zorgen over hoe lang ik in de ziektewet kom te zitten.

Ik voel me hier door erg eenzaam en onbegrepen. En vandaar dat ik op deze site ben gekomen.

Ik zou graag lotgenoten vinden, mensen die mij wél begrijpen en kunnen/willen helpen en steunen.

Ben benieuwd naar jullie verhalen.

 

Liefs, Ann.

 

 

John
3 november 2017 om 11:58

Hoi Ann,

Het moet je waarschijnlijk moed hebben gekost op je verhaal hier te delen. Maar je ben hier wel op een plek waar je veilig over je klachten kan spreken.

Je geeft aan dat je nu een week weet dat je een burn-out heb. Ik vind het persoonlijk knap dat je al zo snel op zoek ben gegaan naar (lotgenoten) contact.

Ik hoop dat andere lotgenoten hier op je post op dit forum gaan reageren.

Vanuit Samen Veerkrachtig worden er koffietafels georganiseerd waar je in contact kan komen met lotgenoten. Via de tab “Koffietafel”kan je zien waar en wanneer deze worden georganiseerd. Mocht er nu geen bij jouw in de buurt zijn en je er wel behoefte aan hebben dan kan je dit aangeven in het reactie formulier.

Sterkte met alles,

vriendelijke groet,

John

 

Janna
3 november 2017 om 13:31

Ach An
Wat een verdrietig nieuws voor je en en héél erg moeilijk (weet ik uit ervaring) en wat je zelf al zegt vaak erg eenzaam vanwege o.a. het onbegrip van de mensen om je heen.

Ik hoop dat je steun hebt van je huisarts (of b.v. bedrijfsarts), die kan je evt. helpen in je zoektocht  (of bv. doorverwijzen naar een psycholoog), misschien dat je omgeving het dan ook beter begrijpt!

Het is moeilijk om je geestelijke en lichamelijke grenzen te leren kennen, (en om NEE te kunnen zeggen) en te kijken waar je prioriteiten liggen, ik hoop dat je je weg daar in weer kunt vinden.

Ik wens je heel veel sterkte en beterschap toe!

Lieve groet Janna

C
3 november 2017 om 14:13

Beste Ann,

Lastig om de diagnose burnout te krijgen. Heb ik zelf ook gehad tot 2 x toe. Achteraf bleek ik een medische oorzaak voor mijn klachten te hebben, maar ik weet nog maar al te goed de reacties op mijn “burnout”. Het was bijna een opluchting dat ik iets medisch te had omdat mensen opeens een en al begrip hadden! Hoewel het medische veel zwaarder was en levensbedreigend. Maar dat onbegrip was zo groot! Je bent ook nog zo piepjong! Maar dat hoor je steeds vaker. Hoop datje goed voor jezelf zult zorgen. Het is het moment om je leven positief te veranderen!

Veel sterkte!

Groet Christel

Heekie
5 november 2017 om 21:28

Beste Ann,

Een herkenbaar verhaal, onbegrip van mensen uit je omgeving en soms zelfs soms van dierbaren. Ik heb zelf twee keer een behoorlijk burn-out gehad dus ik weet wat het is. Voor mij waren dat twee moeilijke periodes in mijn leven, vooral in de tweede burn-out sloot ik mijzelf uit bescherming compleet af van mijn omgeving. Vaak zijn het bepaalde karakter eigenschappen die je hebt die ervoor zouden kunnen zorgen dat je een burn-out oploopt. Toch kan je hier met de juiste hulp (een psycholoog) sterker uit komen, hoe? door jezelf te leren kennen, je zelf een spiegel voor te houden en grenzen te stellen in je dagelijks leven, nee is tenslotte ook een antwoordt! Belangrijk is dat je ontspanning zoekt en je rust neemt. Vermijdt alle negatieve dingen en geniet van de kleine dingen die het hem kunnen doen. Leer, respecteer en waardeer jezelf om wie je bent.

Ik wens je heel veel sterkte, beterschap en hoop dat je hier sterker uit mag komen.

Groetjes

Aart

Heleen92
29 december 2017 om 17:05

Beste Ann,

Ikzelf ben op het moment ook woonachtig in Arnhem en zit ook thuis door verschillende redenen.
Ook mijn vriend begrijpt me in dit soort dingen niet helemaal goed, waardoor er soms ruzies ontstaan.
Mocht je erover willen praten dan mag je mij altijd een berichtje sturen!

Veel sterkte!!

Groetjes,

Heleen

John
30 december 2017 om 11:55

Beste Ann en Heleen,
Het zijn dit soort ervaringen welke met elkaar gedeeld worden op de koffietafels.
Misschien zien jullie het beide zitten om een koffietafel te bezoeken zodat jullie hierover met elkaar kunnen spreken.

Vriendelijke groet, John

Vurul
15 januari 2018 om 21:22

Hoi Ann,

Ik begrijp je maar al te goed! Ik ben ook 25 en heb vlak voor kerst te horen gekregen dat ik overspannen ben. Het verklaart voor mij wel heel veel maar het lost niks op. Ik heb het gevoel dat mijn omgeving me wel gelooft maar dat ze het niet snappen. Ze denken dat ik gewoon moe ben en dat het wel opgelost is met een weekje rustig aan doen  of een avondje vroeg naar bed. Maar zo werkt het helaas niet. Ik kom mezelf meerdere keren per dag tegen omdat dingen gewoon niet lukken en ik zie leeftijdsgenoten vanalles doen en ik kan het niet. Ontzettend frustrerend!

Ook ik hoopte hier op het forum lotgenoten te vinden, dus ik ben erg blij dat je je verhaal geplaatst hebt!

Groetjes Vurul

  • Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.