Ziekmelden in de WW na ziekte tijdens het werk?

Hi Scheepje,

Ik las je stuk, en het is herkenbaar. Vandaar dat ik ook even reageer.

Ahoewel ik er een hekel heb om (te laat) achteraf zaken erbij te halen die er niet meer toe doen, moet ik toch even kwijt dat je je een beetje teveel hebt laten leiden door het advies van de bedrijfsarts. Maar ik neem je niets kwalijk en neem jezelf ook niets kwalijk. Ik benoem het wel, in geval dat er ooit iemand anders met soortgelijke situatie hier terecht komt.

Als een bedrijfsarts jou vermeld dat jij geschikt bent om te werken, en jij bent het daarmee niet eens, dan kan je een second opinion aanvragen bij je werkgever. Hierbij wordt een onafhankelijke tweede partij ingeschakeld, waarbij je (helaas) het verhaal opnieuw moet doen. Echter, in dit geval gaf je eerste bedrijfsarts je de tip om met wederzijds ontslag te vertrekken. Dit is niet erg professioneel, en zou je op zich zelf al kunnen gebruiken als reden van wantrouwen van je eerste bedrijfsarts. Dit zou je situatie namelijk niet helpen. Je werkgever kan namelijk ook second opinions aanvragen als hij er niet mee eens bent, dus dan mag jij dat ook.

Echter, in jouw geval ben je de wederzijds ontslag aangegaan, maar je had eventueel ook bij je tweede bedrijfsarts een werkadvies kunnen krijgen, waarbij je op het zelfde punt was gekomen als nu.

Nu ben je in de situatie waarbij je WW hebt, maar toch vindt dat je niet beter bent. Met andere woorden, je denkt dat je ziektewet verkeerd is beoordeeld door de UWV arts. Ook het UWV kent een second opinion. Echter daar kan je pas bezwaar tegen doen binnen 6 weken na de beoordeling. Ik vermoed dat je daar ook laat mee bent.

In dat geval zou je opnieuw ziek kunnen melden. Echter, dat betekent dat je wederom in de molen terechtkomt van het UWV. Je wordt weer opnieuw beoordeeld, je moet opnieuw langskomen voor evaluatie gesprekken. Je sollicitatie plicht houdt stand tot 13 weken na ziekmelding, tenzij je (in overleg met werkcoach) je geldige redenen hebt om niet te solliciteren. Die kan je dan vrijstelling geven.

In jouw geval, heeft de psycholoog aangegeven dat ze denkt dat jij niet kan werken. Dat is op zich een pluspunt, want daarmee kan jij aangeven bij het UWV dat een medisch professional het niet adviseert om te werken / solliciteren. Je zou aan je psycholoog kunnen vragen om een medisch bewijs, die je kan tonen aan het UWV / bedrijfsarts. Of dit in je medisch dossier te zetten, zodat de UWV arts inzage heeft in dit advies.

Je hoeft niet bang te zijn dat het UWV je WW niet kan omzetten. Je bent namelijk zeker niet de eerste die in deze situatie zit. Aan de hand van een (nieuwe) ziekmelding kan dit worden omgezet in een nieuwe ziektewet, zelfs 4 (dacht ik) maanden na einde WW kan dit nog.

Echter, en dat is maar goed ook, we leven in een maatschappij waarbij het behoorlijk goed geregeld is als je ziek bent. Het zou uiteraard bij psychologische aandoeningen wat beter moeten, aangezien veel nog niet wordt ‘erkend’. Wel beginnen we allemaal meer te begrijpen van psychologische beperkingen en zijn er gelukkig ook genoeg mensen in het UWV die de empathie kunnen opbrengen. Maar ook zij zijn gebonden aan harde regels vanuit de overheid.

Één regel, is dat je hoe dan ook moet verantwoording moet afleggen dat je ziek bent. En dat is puur om te voorkomen dat je misbruik maakt van de situatie. In het verleden zijn er nog wel eens gevallen geweest van mensen met een ZW uitkering, maar daar een lange tijd geen recht meer op hadden.

Hoe dan ook, achterover leunen en denken dat je niet veel hoeft te doen voor je ziektewet / of WW, is niet realistisch. Het is een rotperiode. Maar het is wel voor je eigen uitkering.

En over je angst over het niet willen geloven. Ik denk dat de psycholoog je daarmee dus kan helpen. Door je hier bewijzen voor te geven dat je daadwerkelijk geholpen wordt aan je toestand.

In mijn geval was het UWV juist vrij begripvol. Zelfs mijn bedrijfsarts die mij de volle tijd heeft gegeven om bij mijn werkgever beter te worden. Dit was niet gelukt en ben ook met wederzijds ontslag gestopt. Maar dit was mijn eigen initiatief. Het was echter mijn psycholoog (GGNET) die naar mijn idee de verkeerde diagnose heeft gesteld en daardoor het alleen nog maar lastiger heeft gemaakt, en mijn zelfvertrouwen en motivatie een behoorlijke deuk heeft opgelopen.

Op dit moment zit ik gewoon weer in het werkcircuit. Ik blijf gewoon vrolijk doorgaan met werken, en werk zoeken. Ondanks dat ik ook nul stress aankan. Ik val dan weer uit als ik te lang wordt blootgesteld, en ga weer op zoek naar ander werk. Het gaat wel stukken beter dat ik nu part time werk doe, maar die luxe kan ik mij veroorloven. En ik weet dat niet iedereen die luxe heeft.

Ach, het positieve hieraan, is dat ik een hoop soorten werk tegenkom en van alles en nog wat kan proeven. Echter hoop ik wel dat de GGZ kwaliteit verbeterd en de erkenning van geestelijke aandoeningen beter wordt beoordeeld door de overheid en dus het UWV en deze ook meetellen, of zwaarder meetellen dan het nu is.

Maak je echter maar niet bang, mijn situatie is anders dan die van jou. Je hebt een psycholoog die met je op één lijn zit. Dat scheelt al een hoop. Maak daar gebruik van.

Maar hoe langer je in de ‘ik kan niets meer’ modus zit, hoe lastiger en moeilijker het voor je wordt als blijkt dat iedereen vindt dat je weer aan het werk moet. Met psychische problemen is het makkelijker gezegd dan gedaan, maar die knop moet op een gegeven moment omgezet worden. Dat is neem ik aan ook je doel?

Ik wens je beterschap. Zoek een hobby, tijdsverdrijf waar je je gedachtes even ergens anders parkeerd. Praat erover met anderen, etc. Maar blijf niet vastgeroest denken dat je nooit meer kan/wil werken, want er is een realiteit dat je (misschien niet nu) maar ooit weer aan de slag moet. Zorg dan dat je alvast begint met nadenken over alternatieve beroepskeuzes, financiële oplossingen. (Zoals bijv part time gaan werken). Neem hier de tijd voor, en houdt je stress op afstand.

Met vriendelijke groet!