Home › Forums › Mijn Verhaal › Tussen hoop en vrees; flex-stress
Tussen hoop en vrees; flex-stress
Al jarenlang heb ik de hartenwens om deeltijd (rond de 20 uur) dan wel in een geleidelijke opbouw van uren (wellicht richting 24 – 32 uur) terug te kunnen keren op de arbeidsmarkt. Duurzaam. Binnen de sector Zorg en Welzijn. Het een en ander hangt eveneens van de afstand af qua reistijd etc. Want, mijn ‘accu’ is ietwat sneller aan opladen toe. Vandaar dat ik zou willen opbouwen (mijzelf testen) vanaf 20 uur tot meer….
Immers ben ik (redelijk) stabiel dankzij medicatie en aanpassingen in mijn leefstijl. Stress en/ of vermoeidheid blijven aandachtspunten om stabiel te kunnen blijven….
Begin 2004 faillissement welzijnsorganisatie. Baan verloren. Toen een vervanging gedaan. In de zomer van 2004 afgestudeerd Sociaal Werk; hbo deeltijd. Om vervolgens jarenlang in tijdelijke vervangingen/ contracten te blijven ‘hangen’. Voortdurende onrust en continue solliciteren. Soms 2 deeltijdbanen naast elkaar. De ‘bewijsdrang’ rondom de wens van een vast arbeidscontract brak mij op. Een gezin stichten, wat ik graag wilde, lukte niet. Dit alles was nogal stresserend en ziekmakend.
In 2007 kreeg ik rare blessures, was extreem moe voordat ik uiteindelijk een diagnose van een chronische ziekte kreeg. Dit werd uiteindelijk erg stressvol m.b.t. gezondheid, werk en privé. Mede dankzij alle juridische gesteggel met mijn werkgever, die nogal merkwaardig met mijn ziekmelding omging. Herstellen lukte nagenoeg niet meer. Het onbegrip en het juridische gevecht, maakten mij heel boos. En ik belandde in een sociaal isolement omdat ik echt niet meer wist ‘hoe nu verder..?’
Vanaf 2010 weer richting arbeidsmarkt. Wederom survival of the fittest. Dat werd eindeloos solliciteren a.g.v. economische crisis en mijn deeltijdwens. Eerlijk zijn over deeltijdwens i.v.m. WIA-WGA? Of niet? Tegenstrijdige adviezen ontvangen.
Werkgevers/ organisaties hebben het voor het uit kiezen. ‘Voor jou 10 anderen..!’ Grootschaligheid. Angstcultuur. Ik miste de medemenselijkheid vanuit de bedrijfsvoering.
Schaarste qua aanname personeel. Verharding. Expliciet in deze sector..! Ik mag hopen dat deze tendens niet ‘overal’ gangbaar is geworden…
Goed Werkgeverschap : waar – o – waar is dat gebleven…?
De medisch maatschappelijk werker (2013) van de polikliniek meende ronduit dat de arbeidsmarkt niet geschikt meer is voor mensen met een beperking. Ik had haar nodig i.v.m. angst voor terugval in ziekte a.g.v. een maandenlange hoge werkdruk, waar maar geen oplossing (aanname personeel) voor kwam…
Herkenbaar..?
Hoi Suus,
wat een strijd heb jij al meegemaakt. Wel heel herkenbaar helaas, al ben ik helaas nog niet stabiel genoeg om aan herintreden te denken.
Ik begrijp uit je verhaal niet helemaal of je al dan niet gedeeltelijk of volledig ben afgekeurd. Het antwoord op deze vraag is voor mij wel belangrijk om je een beter antwoord te kunnen geven.
Verder staat je verhaal/vraag nu op de pagina met de blogs. had je deze vraag niet liever op het forum willen hebben?
Ik hoor daarom graag even van je,
John
John geplaatst:Hoi Suus,
wat een strijd heb jij al meegemaakt. Wel heel herkenbaar helaas, al ben ik helaas nog niet stabiel genoeg om aan herintreden te denken.
Ik begrijp uit je verhaal niet helemaal of je al dan niet gedeeltelijk of volledig ben afgekeurd. Het antwoord op deze vraag is voor mij wel belangrijk om je een beter antwoord te kunnen geven.
Verder staat je verhaal/vraag nu op de pagina met de blogs. had je deze vraag niet liever op het forum willen hebben?
Ik hoor daarom graag even van je,
John
Hallo John,
Dank voor jouw reactie. Liever had ik een besloten groepsforum ipv openbaar. Of: dat er een keuze gemaakt kan worden hieromtrent. Het is mij sowieso niet zo duidelijk waarom er gekozen is voor ‘openbaar’. Zowel voor het Forum. Als ‘Deel je verhaal’.
WGA is gedeeltelijk. Vanaf 2010 wilde ik perse richting arbeidsmarkt. Eigenlijk was ik er nog niet helemaal klaar voor. Voornamelijk qua incasseringsvermogen/ veerkracht. Maargoed, die eindeloze bezuinigingen hebben ook zo zijn effect op de bedrijfsvoering. Een combinatie van factoren dus…
Hoi Suus,
dank voor je reactie.
De keuze voor het openbare platvorm (forum, eigen verhaal etc.) is gemaakt om binnen dit platvorm voor zo veel mogelijk mensen de mogelijkheid te bieden om ervaringen van anderen te lezen. Je kan je account hier wel zelf zo anoniem houden als je dat zelf wil.
Nu wat betreft je vraag. Omdat je een WGA uitkering heb, is er de mogelijkheid om via het UWV te re-integreren. Je kan hiervoor een gesprek aanvragen met je arbeidsdeskundige bij het UWV. Op de website van het UWV is hier meer informatie over te vinden;
https://www.uwv.nl/particulier…de-arbeidsdeskundige
en dan onder het hoofdstuk; Re-integreren tijdens mijn WIA uitkering.
Misschien vind je het fijn om een keer live in contact te komen met anderen om hier tijdens een samenzijn over te praten. Dit kan bij de koffietafels welke op verschillende data’s op verschillende plekken worden georganiseerd. Zie hiervoor de website van Samen Veerkrachtig onder het kopje Koffietafels.
Ik hoop je zo voldoende informatie gegeven te hebben waar je verder mee kan. Mocht je nog vragen hebben dan hoor ik het graag van je.
Vriendelijke groet, John
John geplaatst:Omdat je een WGA uitkering heb, is er de mogelijkheid om via het UWV te re-integreren. Je kan hiervoor een gesprek aanvragen met je arbeidsdeskundige bij het UWV. Op de website van het UWV is hier meer informatie over te vinden;
https://www.uwv.nl/particulier…de-arbeidsdeskundige
en dan onder het hoofdstuk; Re-integreren tijdens mijn WIA uitkering
Suus geplaatst:John geplaatst:Omdat je een WGA uitkering heb, is er de mogelijkheid om via het UWV te re-integreren. Je kan hiervoor een gesprek aanvragen met je arbeidsdeskundige bij het UWV. Op de website van het UWV is hier meer informatie over te vinden;
https://www.uwv.nl/particulier…de-arbeidsdeskundige
en dan onder het hoofdstuk; Re-integreren tijdens mijn WIA uitkering
Beste John,
Dankjewel voor jouw reactie. Dat UWV-traject (re-integratiebureau) heb ik al achter de rug; vanaf 2010. Dat heb je kennelijk niet helemaal ’tussen de regels door’ kunnen lezen. Daarnaast vanaf 2014 nog mijn eigen investeringen gedaan mbt extra bijscholing.
Inmiddels vanaf 2010 heel veel gesolliciteerd. En een tweetal tijdelijke werkstages, 3 tijdelijke banen, – met wisselende ervaringen -, verder. Ook het nodige vrijwilligerswerk gedaan; bij verschillende organisaties. En nog actief in het vrijwilligerswerk. Maar, nog steeds die hartenwens…..
Men zegt ‘hier en daar’: ZZP-er worden..! Wanneer ik een partner met een vaste baan had gehad, had ik dat ietwat beter aangedurfd. Nu niet. Immers al genoeg gezien tijdens mijn vrijwilligerswerk als schuldhulpmaatje…..
En ja, ietwat meer hulp en/ of de gunfactor kan ik wel gebruiken. Maar, een tweede UWV-traject zit er niet meer in; zoals ik het begrepen heb….
“Dat je niet nog een traject mag volgen binnen het UWV weet ik niet. Je zit toch in de WGA en ik neem aan dat de UWV toch ook graag wil dat je weer werk vindt. Misschien idd idee (wat John ook al voorstelde) om een gesprek met de arbeidsdeskundige aan te vragen? Maar nogmaals, ik weet niet hoe dat gaat, omdat ik zelf net in het WGA-traject zit.” Ref. Jouw reactie.
Dankjewel voor jouw reactie, @Dwarrel..! M.b.t. een eerste (of – misschien – een tweede begeleiding) re-integratie is het wellicht een kwestie van de juiste timing vinden. In combinatie met vertrouwen en over voldoende incasseringsvermogen beschikken.
Ruimte om het (zelf)vertrouwen op te mogen bouwen binnen een werksituatie en/ of maatwerk is de crux..! Een begeleider die de re-integratie instrumenten op een tactvolle wijze inbrengt, kan waardevol zijn. Bij andere mensen wel gezien…!
Nb. zelf nog niet mee gemaakt. Ik kreeg tegenstrijdige adviezen mbt open kaart spelen of niet.
Willen en kunnen (werken), zijn 2 verschillende items. Soms kan en wil ik veel; om vervolgens weer op mijn plek gezet te worden. Acceptatie (van mijn eigen kwetsbaarheid) blijft een terugkerend iets bij mij. Daarnaast het ruimte verkrijgen om op te bouwen. En om in te mogen werken. Een sociaal-veilige leer-werkomgeving..? Wellicht vanuit vrijwilligerswerk experimenteren. Dat kan ook veel voldoening geven. Het ‘onder de mensen’ blijven vind ik eigenlijk nog het meest belangrijk…
- @Dwarrel. Ik ben het gedeeltelijk met jou eens qua grijze of zelfs donkergrijze gebieden mbt – zonder onderscheid (qua individuele achtergrondinfo) – de uitvoering vd Participatiewet in sommige gemeenten; i.h.b. bijv. Rotterdam. Dan heb je het over de 20 uur per week papier prikken of schoonmaken om arbeidsritme op te bouwen. Dat kan als (zeer) ondermijnend ervaren worden. Mede omdat de banen niet voor het oprapen liggen….
Daarentegen kan expliciet ‘zelf verkozen’ (eigen regie!) vrijwilligerswerk wel waardevol zijn. Om bijv. voor andere mensen iets te kunnen betekenen, kan (veel) voldoening geven. Sowieso vind ik sociaal actief zijn/ blijven oké. Vooral wanneer nagenoeg al jouw collega’s vrijwilliger zijn…
Maar, soms is het anders – qua beleving. Zoals de situatie wanneer vrijwilligerswerk op arbeidsverdringing gaat lijken; a.g.v. overheidsbezuinigingen…. Bijvoorbeeld wanneer je als vrijwilliger het gevoel hebt dat je tussen de profs opereert en/ of zelfs werk naar jou toe geschoven krijgt door hen, terwijl zij ervoor betaald worden. En jij niet…. Dat kan weleens gaan steken qua positie (AUW!).
Terwijl je ook kunt denken aan:
* op een rustige wijze arbeidsritme opbouwen
* oriënteren op een ander, nieuw type werk of doelgroep – zonder meteen overladen te worden met diverse verantwoordelijkheden
* een sociaal (professioneel) netwerk opbouwen
* blijven leren/ ontwikkelen
* jezelf presenteren, profileren etc.
Maar om binnen jouw eigen werksetting vrijwilligerswerk te gaan doen, kan inderdaad discutabel zijn. Het hangt geheel af van de situatie en – natuurlijk ook – jouw eigen beleving/ oordeel. Mbt jouw gevoel van kwetsbaarheid en/ of rechtvaardigheid….
Hiermee wil ik aangeven dat hieromtrent veel nuances aanwezig zijn – qua positie. Dat is en blijft een persoonlijke uitzoeker. Een paar weken of 2 maanden proeftijd om uit te zoeken of het vrijwilligerswerk jou past qua inhoud, sfeer, achtergrondinfo, doelgroep etc. is daarom een aanrader…!
Een positieve instelling helpt. Maar het is wel belangrijk om bepaalde grenzen aan te houden qua aantal uren (per organisatie). Soms kun je ook jouw aandacht verdelen over verschillende organisaties. Duidelijke afstemming en afspraken zijn belangrijk. Sommige organisaties hebben dat prima op orde.
En soms is het gewoon een dagdeel inzet of een aantal shifts (van 2-3 uur) tijdens een cultureel festival. Een pop- of (kleinkunst) theaterfestival. Vind ik iig erg leuk..! Mede omdat je zelf dan ook wat kunt zien – als tegenprestatie. En de gezelligheid.
Een heel uitgebreide reactie, omdat ik het zo al een x-aantal jaren doe…. Mijn halve leven al..!
- Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.