Home Forums Mijn Verhaal Problemen met stuitje vanaf mijn 4e en nu op 43e allerlei aandoeningen

Problemen met stuitje vanaf mijn 4e en nu op 43e allerlei aandoeningen

1 Started on: 1228 juni 2017 om 05:28

Vanaf mijn 4e jaar heb ik gezondheidsproblemen met mijn stuitje. Ik ben daar toen op gevallen en mijn stuitje is gegroeid. Na verloop (1 a 2 jaar) kreeg ik daar pijn aan en zowel de schoolarts en de huisarts vonden dat daar wat aan gedaan moest worden. Een lange periode van fysiotherapie volgde, echt wel elke week met oefeningen thuis. Gymmen daarentegen is voor mij altijd een bezoeking geweest. Conditie had ik niet, kracht en uithoudingsvermogen heb ik nooit ontwikkeld.

Op mijn 15e levensjaar is er een stukje bot van het stuitje afgehaald, waarvan achteraf bleek dat er onderhuids ook een fistel (zweer) aanwezig was. Na deze operatie zijn er nog 6 gevolgd omdat er een fistel ontstond in de wond, soms zelfs meerdere en op meerdere plaatsen in de wond. Heel veel problemen gehad met zitten, hulpmiddelen daarvoor gebruikt enzo. Maar mijn rug heeft er toch een behoorlijke knauw door gekregen. De rugpijn heb ik eigenlijk gehad zolang ik mij kan herinneren en is alleen maar erger geworden.

Ik heb mijn schoolopleiding af kunnen maken, daarna zelfs nog een avondopleiding in de elektrotechniek gevolgd met leren-werken en het zware werk in de bouw meegemaakt met reistijden van soms meer dan 1,5 uur en dan vanaf 6 uur in de auto en in de hoop rond 5:30 thuis.

Het werk was toch wel erg zwaar. Ik ben na mijn opleiding daarom 2 keer van baan geswitcht, een keer als vertegenwoordiger maar weer in dezelfde sector teruggegaan als elektromonteur. Mijn laatste baan was het lichtere elektrowerk in de eigen regio. Achteraf bezien heb ik na mijn laatste operatie toch een chronisch pijnsyndroom opgebouwd. Ik wist niet anders dan pijn te hebben, moe te zijn en veel slaap nodig te hebben.

In jan. 2002 is er een hersteloperatie uitgevoerd om het littekenweefsel te verwijderen, dat bleek de pijn te veroorzaken. Hierna moest deze operatie zelfs nog worden herhaald. Met het openmaken van de huid bleek dat het stuitje na het inkorten niet goed is geheeld. Het noemen ze een ‘open botwond’. Mijn stuitje loopt dus aan het eind scheef weg. Niet dat ik de scheefgroei op het bot direct voel. Maar de transplantatielab die op het staartbeen is aangebracht is net zo dik en zo groot als mijn hand, en daar zit ik op, dat beweegt altijd mee etc. Dus dat rust wel tegen de ‘botwond’ aan en dat veroorzaakt een groot gedeelte van de pijn.

Na de 1e operatie heb ik een periode meegemaakt wat mijn vrouw en ik als een soort rollercoaster hebben ervaren. Ziektewet, aangepast werk, weer een operatie, weer aangepast werk, weer ziektewet, keuring, WAO 80-100%, traject om leren gaan met chronisch pijnsyndroom, geprobeerd in het arbeidsproces terug te komen eerst als vrijwilliger (ruim 2 jaar) toen door ZZP’er te zijn ruim 2,5 jaar), als werknemer (1 jaar) toen een gigantische terugval gehad, waarin ik meer heb moeten inleveren als voorheen. In die periode heb ik zelfs vrijwilligerwerk gedaan waarin ik alle vrijheid had.

Maar in die periode heb ik ook te maken gekregen met gehoorbeschadiging (links 70% en rechts 30%) een botverankerde gehoorschroef, fibromyalgie (spierreuma, waarschijnlijk doordat ik zoveel pijn heb van jongs af verkrampt je lichaam teveel en wordt dat chronisch), 30% te weinig longcapaciteit en uit het niets epilepsie.

Door de epilepsie kan en mag ik geen auto rijden en de aanvallen houden stoppen niet. Per dag slik ik nu 14 pillen, (allemaal met de bekende gele sticker) dat houdt de aanvallen wel wat onder maar zeer onregelmatig, soms dagelijks soms wekelijks krijg ik een aura met een aanval.

Van sept. 2015 tot mrt 2016 heb ik toch weer geprobeerd een eigen bedrijf te runnen. Dat heeft mijn epilepsie verergerd en ik ben met mijn bedrijf en sommige vrijwilligerstaken (zie onder) gestopt.

Tot zover mijn (lange, sorry) verhaal.

Dat is inderdaad een lang verhaal vol met allerlei gezondheidsperikelen; afgewisseld met opleiding, werk, vrijwilligerswerk en zzp-werkzaamheden. Je hebt best wel (heel) veel mee gemaakt & pech gehad…. 

Gelukkig wel een (fijne) relatie en nog wat (haalbare) vrijwilligerswerkzaamheden. Ik hoop van harte dat je de positieve kanten van het leven kunt blijven zien/ ervaren; nadrukkelijk ‘binnen jouw mogelijkheden’. 

Anyway, hou je taai, Peter..! 

Hgr Suus

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  • Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.