Home Forums Mijn Verhaal Ons verhaal

Ons verhaal

1 Started on: 1230 maart 2017 om 00:40
Anoniem

Het begon toen ik steeds meer taken liet liggen, steeds meer dingen liet sloffen, steeds meer tegenzin had om naar mijn werk te gaan. Zelfs onze dieren gaf ik wel wat nodig was om te leven en een beetje gelukkig te zijn, maar ook niets meer dan dat.

Situatie was begrijpelijk, lang met 2 huizen en de kosten gezeten, baan die erg leuk was, verviel, maar had heel snel een nieuwe baan gevonden.

Een paar dagen voor ik bij mijn nieuwe werkgever begon, was Niels afgevoerd met de ambulance, acute blindedarm ontsteking. Alles was te verklaren, ja, gewoon een burn out vanwege alle spannende dingen op dat moment in ons leven.

Het bleef door kabbelen, burn out kon het niet zijn, ik was daarvoor veel te nuchter. Het bleef kabbelen, maar er werd niets lichamelijks gevonden.

Beetje laag B12 gehalte, ja, maar daar moest ik me niet druk om maken. Kreeg steeds meer uitval, lichamelijk en emotioneel.

Uiteindelijk is er toch B12 bijgeprikt en ik ging vooruit, alleen wat er beschadigd is, komt nooit meer goed. Ik loop nog steeds instabiel en heb emotioneel niet altijd alles in de hand.

Ik krijg iedere 4 weken een injectie, soms loop ik de maand goed door, maar vaak heb ik een week voor de nieuwe prik weer heel laag energie, soms de hele maand geen effect.

Niels heeft mij daarin altijd bijgestaan en gesteund, hoe moeilijk het ook voor hem is om ook te accepteren dat een super actief iemand vaak als een zoutzak op de bank zit of op bed ligt en dat terwijl het kopje maar plannen blijft maken.

Op dit moment gaat het met mij nog hetzelfde, het gaat emotioneel vooruit, maar we hebben allebei bijna geaccepteerd, dat het nooit meer wordt zoals het was. Nog steeds is bij ons allebei de drive om toch onze dromen te blijven volgen en op de stukken waar ik in faal, vult Niels mij compleet aan.

Hij is nu zelfs aan het trainen om mijn paarden te kunnen trainen, dat is voor mij naast alle dingen op de boerderij te zwaar.

Wat dat betreft ben ik een geluksvogel, of zijn wij geluksvogels, dat we elkaar zo aanvullen.

Dat is ook één van de redenen, dat wij ontzettend blij zijn met en meer willen gaan doen voor Samen Veerkrachtig. 

Het geeft ons die extra positieve energie boost, gewoon het gevoel dat we een stukje van de ellendige fase kunnen helpen wegnemen bij lotgenoten.

C

Bedankt voor het delen van je/jullie verhaal. En wat mooi dat jullie dit samen zo op weten te pakken! Zou het dan toch bestaan? For better or for worse? Wat een enorm effect kan zo’n vitamine ook hebben! Ik wens je nog verbetering toe!

  • Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.