Home › Forums › Mijn Verhaal › NAH
NAH
Ik ben Ineke, nu 40 jr, jong gezin thuis, wij leven met de gevolgen van mijn NAH, niet aangeboren hersenletsel.
Niet makkelijk maar we proberen er het beste van te maken!!
Via een pittige weg nu een iva uitkering toegewezen gekregen. Dat geeft de nodige rust en nodig om het leven te kunnen leven!
Na een herseninfarct raakte ik door overgehouden klachten zoals forse energiebeperking/neurofatique, overprikkelingsproblemen etc, op 36 jarige leeftijd in het proces van ziektewet/ wia-aanvraag.
Mijn uitkering is broodnodig terecht, maar fijn is anders natuurlijk, best moeite soms met acceptatie.
Ik heb helaas ervaring opgedaan met mislukt reïntegreren, dossiervorming,bezwaar en beroep doorgelopen; mocht ik je vragen kunnen beantwoorden dan heb ik er iig nog een nuttig gevoel aan over!!
Volgens mij een goed forum voor info en steun!!
Beste InekeW,
welkom op dit forum.
Zo te lezen heb jij een heftig proces doorlopen.
Mooi dat je je ervaringen hier wil delen met lotgenoten. Ik kijk uit naar je reactie’s op berichten hier op het forum.
Vind je het misschien ook leuk om een keer een koffietafel te bezoeken?
https://samenveerkrachtig.nl/koffietafel/
Ik hoor graag van je,
met vriendelijke groet,
John
Hi Ineke,
Heel herkenbaar. Ben zelf 45 en na 2 herseninfarcten ook in de WIA en na bezwaar IVA beland. Met een zoon van toen 5 en een leuke job, is de omschakeling naar mijn huidige leven inderdaad ook bumpy geweest. Maar nu heb ik geleerd mijn oude leven meer los te laten en met versie 2.0 er het beste van te maken. In het beginn had ik ook het gevoel dat ik niet voldoende was als partner, mama en werknemer of vriendin. Maar nu probeer ik juist er een positieve draai aan te geven. Zie mijn zoon vaker als voorheen en hij weet ondertussen dat ik moet doseren qua energie. Het grootste probleem is vaak sociale dingen, vind het superleuk maar kost teveel energie. Dat je iets niet meer kan, wil niet zeggen dat je het niet meer leuk zou vinden. Ik woon in Brabant, mocht je een keer persoonlijk willen afspreken zou ik dat wel leuk vinden. Ik ben ook binnenkort bij de koffietafels in Den Bosch en Eindhoven.
Groeten Ingrid
Hoi ingrid. Ik herken helemaal wat je schrijft.
Onze dame is nu 7, was 2.5 dat het gebeurde!!
Ben woonachtig in Noord-Holland, wat jammer van de afstand.
Misschien eens contact halverwege of via messenger/fb/app!!
Groetjes!
Als je zoekt op combinatie Ingrid en Samen Veerkrachtig vindt je me wel op Facebook.
Ik weet pas sinds kort dat ik 44 jaar geleden hersenletsel heb opgelopen. Of het door een zwaar ongeval ( hersentrauma) of de bacteriële hersenvliesontsteking, een jaar later komt is onduidelijk. Sinds dat ik werk, nu ruim 27 jaar heb ik telkens burn-outs en als de griep heerste dan had ik hem ook. Dat was niet zo maar dan kon ik even bijtanken. Ik wisselde telkens na een jaar van baan omdat ik zo vaak ziek was en ik door de mand viel zeg maar. Ik vond het leven zwaar en was meer aan het overleven dan leven. Ik heb altijd last van zonlicht gehad, het gevoel dat mijn hoofd ontploft en kan absoluut geen 2 dingen tegelijk. Ik kan niet goed tegen geluiden en heb eigenlijk best wel een kort lontje 🙁 . Ik raak snel overprikkeld en ben oververmoeid. Ik had gedacht dat ik ” nu eenmaal zo was” en dat andere mensen daar ook last van hadden.
Totdat ik na de zoveelste burn out, nu een jaar geleden toch eens naar een neuropsycholoog ging. Die heeft een NPO gedaan en de uitkomst was schrikbarend. Ik heb een grote kloof van maar liefst 36 punten tussen verbale en nonverbaal IQ. Het verbaal IQ is bovengemiddeld en daardoor kon ik het verbloemen en compenseren, maar met chronische overbelasting als gevolg want performaal scoor ik op zwak begaafd niveau. Ook zal ze dat mijn praktisch probleem oplossend vermogen erg zwak was en dat mijn informatie erg vertraagd is.
Ik ben nog niet in de WIA of IVA beland en ik heb lang gevochten om ook niet die kant in te gaan. Ik ben een alleenstaande moeder met 2 pubers en een koophuis en heb juist altijd geknokt voor ons bestaan. Dat zou dan allemaal verdwijnen. Aan de andere kant kan het zo ook niet verder en het re-integreren lukt niet. De bedrijfsarts wil dat ik ga werken en het lukt me gewoon niet. Ik ben nu op een punt dat ik denk……ik wil rust, geeft me aub een IVA zodat ik mijn aandacht gewoon op het leven thuis en mijn gezin kan richten. De jongste heeft verstandelijke beperking met autisme en dat vraagt enorm veel.
Ik ben wel bang voor het UWV, wat gaan ze zeggen. Tenslotte doe ik het al heel mijn leven en kan ik het ook wordt er gezegd, dus waarom nu niet.
Ik zit nog niet in de WIA, wel binnenkort op intake arbeidsdeskundige van mijn werk. Als ik eerlijk ben denk ik nu, laat me maar arbeidsongeschikt worden want ik kan echt niet meer. Alleen, ik vrees dat ik straks in de ww kom en bijstand en dat zou vreselijk zijn. Ik heb jarenlang aangeploeterd om me zelf te redden. Heeft iemand tips voor me, hoe zo”n traject in te gaan?
Beste Mootje. Wat is het zwaar geweest voor je. Het zal een hele stap zijn voor je om nu voor je rust te kiezen.
De intake bij je arbeidsdeskundige is al je eerste stap. Daarmee ga je dossiervorming aan. Op papier krijgen hoeveel moeite je met je werk hebt. Je hebt nu ook je NPO uitslag.
En blijkt het werken niet meer te gaan, dan ga je na 2 jaar ziektewet, je WIA aanvragen…..
Succes/sterkte!!
- Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.