Home Forums Mijn Verhaal Hoe verder

Hoe verder

5 Started on: 1224 september 2024 om 13:06

Hallo allemaal

sinds vandaag nieuw hier. Zit al een aantal jaren op het forum van de depressievereniging.

M’n verhaal
in 2019 verhuisd naar Limburg voor een relatie,daar gewerkt. Wat ook altijd wel met hakken over de sloot ging. Zowel de relatie als het werk.
Helaas is de relatie uiteindelijk na een lange tijd en veel gedoe over gegaan. In die tijd gebeurde er meer overlijden van dierbaren. En ik voelde me daar erg verloren in de provincie.

Ik heb een verleden van al 20 jaar klachten van depressies en uiteindelijk is borderline geconstateerd. Voor zolang ik me kan herinneren ben ik bijna elke dag wel depri,heb weinig momenten van euforie,helaas. Wat is er nu gebeurt ik ben letterlijk ingestort in Limburg,flauwgevallen op de badkamer,hard op m’n gezicht gevallen. Altijd een kenmerk helaas.
Toen besloten naar huis te gaan,ziek gemeld en ging al langer echt niet meer. Bij m’n moeder gekomen en na een paar maanden m’n appartement opgezegd in Limburg en weer terug in m’n oude omgeving. Dit valt overigens zwaar,brengt veel terug van het verleden. En wat tegen gevallen,voel me niet heel veel anders.

Nu is mijn tweede jaar ziektewet begonnen,m’n oude werkgever verwacht nu dat ik paar uur kom werken in een filiaal in Uden is 2,5u reizen met ov. Heb geen auto.

Na het laatste gesprek met de bedrijfsarts die het heel lastig vind omdat ik geestelijk ziek ben en niet lichamelijk. Begrijpt het niet en mijn werkgever wilt me een VSO gaan aanbieden,dit wordt morgen besproken en dan hoor ik ervan en krijg ik een voorstel. Ze willen me uitkopen omdat het ook al duidelijk is dat ik niet terug kom werken,de afstand is te groot.

Ik krijg op korte termijn een bewijzend psychodiagnostisch onderzoek naar PSS en ASS. Wanneer dit is en wat er gedaan kan worden of gaat worden mbt de uitkomst,geen idee staat open.

Depressie elke dag is eigenlijk al zowat iets wat ik gewend ben. Het maakt het leven wel ontzettend zwaar en overschaduwd alles. Dat maakt het zo lastig. Slik medicatie helpt me een beetje zorgt vooral dat ik erg duf wordt.
In de voorgaande bijna twintig jaar heb ik gejob hobt van de ene naar de andere. Altijd net volgehouden,aan een zijde draadje.

Nu ben ik op het punt dat ik niet weet wat ik nu verder moet doen. Waar doe ik voor mezelf nu goed aan. Sinds kort een woning terug in m’n oude omgeving,erg lastig merk ik om toch weer de draad op te pakken. Ik zit in een vicieuze cirkel. En heb wekelijks last van suïcidale gedachten. Wil wel vechten en doorgaan,het is zwaar.

  • Dit onderwerp is gewijzigd 2 weken, 6 dagen geleden door Chrisje.

Nooit geweten waar ik heen wil met m’n leven,alles heeft altijd in het teken gestaan van overleven en schaamde me altijd naar de mensen om me heen die wel werken. Dus altijd doorgestreden met heel veel huilen,vallen en weer opnieuw opstaan om toch aan het werk te blijven. Ook al voelde ik me verschrikkelijk of vond ik het niet leuk. Nog nooit echt naar m’n zin gehad ergens. Zowel werk,als ’thuis’.

Bot gezegd heeft de werkgever er niets mee te maken met dat jij bent verhuisd.Het risico van de reistijd is dan voor je eigen rekening.
De vraag is of je instaat bent een aantal uur per week weer te gan werken. Wat zegd de bedrijfsarts daarover? Wat zegd de bedrijfsarts over het feit dat je weer bij je ouders bent gaan wonen omdat je het zelfstandig niet redt?

Aan een VSO zitten de nodige haken en ogen. Teken niets en raadpleeg eerst een advocaat of de vakbond om ervoor te zorgen dat je jezelf niet in de vingers snijdt en straks geen recht hebt op ziektewet. WW of WIA omdat je zelf ontslag hebt genomen.

Leven met borderline/depressie is altijd zwaar en je verhaal is herkenbaar voor mensen met dezelfde problematiek als jij. Vaak is het belangrijk dat je wat gaat/blijft doen en niet alleen maar thuis zit. Het hoeft niet veel te zijn en het moet bij je passen. Het kan ook vrijwillgerswerk zijn voor een paar uur per week.
Bespreek het ook met je behandelaar en vraag wat deze ervan vindt dta je weer aan de slag zou gaan bij je werkgever.

Succes,

Socrates.

Hoi bedankt voor je eerlijkheid

Nee werkgever heeft er niets mee te maken en dat realiseer ik me volkomen. Het ging alleen niet meer,ik kon niets meer. Het was nog verder afzakken, mogelijk opgenomen moeten worden of teruggaan naar huis.

De bedrijfsarts speelt Zwitserland en geeft verder geen advies, zegt alleen dat de werkgever me wilt uitkopen. Over mijn situatie betreft ggz en mijn klachten beweerd hij geen expertise te hebben.
VSO ging hij bespreken met het bedrijf.
Spoor 2 moet ik nu al gedwongen aan starten terwijl mijn hoofd nergens naar staat, geen idee waar mijn grenzen liggen of welke kant op te gaan. Dagen door komen dat is al heel wat.

Kan ik ook rechtsbijstand gebruiken met betrekking tot de VSO?

Eerlijk gezegd voel ik me klem zitten.

Bedankt wel voor je reactie!

  • Deze reactie is gewijzigd 2 weken, 5 dagen geleden door Chrisje.

Of je de rechtbijstand kan gebruiken ligt aan je verzekering, maar waarschijnlijk wel. Vraag het ze.

Bespreek met je behandelaar wat het beste is om te doen: ben je weer instaat om enkele uren per week te werken of niet en is dat onverstandig?

Hoi ik heb vandaag de rechtbijstand benaderd. Binnen 24u reactie.

Ik heb eigenlijk geen contactpersoon, ik krijg op korte termijn een psychodiagnostisch onderzoek. En weet het nog niet verder hoe het allemaal gaat, brengt wel veel stress met zich mee.

  • Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.