Hallo allemaal,
Ik ben een vrouw van 25 jaar, en heb al vanaf mijn 12e stemmingsklachten, zoals angsten, paniekaanvallen en depressies. Op mijn 14e is dysthymie (chronische depressie) vastgesteld en levenslange medicatie. Later is ook een vermijdende persoonlijkheidsstoornis en een angststoornis vastgesteld.
Mijn hele leven ben ik al aan het proberen op mijn studie/school goed af te ronden, maar telkens gaat het mis, kan ik het niet opbrengen, krijg paniekaanvallen of kom weer in een depressie. Bij mijn huidige studie is dit al zo’n 3 keer gebeurd. Nu heb ik weer zo’n periode. Ik ben nog thuiswonend, en mijn ouders beginnen er ook klaar mee te raken. Ze kunnen weinig begrip voor me opbrengen en trekken hun handen van me af wat betreft mijn toekomst, over hoe ik het allemaal ga regelen, etc. Ik heb op het moment wel gesprekken met het sociaal wijkteam.
Zou het voor mij verstandig zijn om een gesprek aan te gaan met het UWV of een arbeidsdeskundige o.i.d? En denken jullie dat ik dan in aanmerking zou komen voor een uitkering? Ik vind het moeilijk te bepalen welke stappen ik moet ondernemen.
Groetjes.
